Kippenvel! Hoe voel jíj authenticiteit?
Vandaag 16 januari 2012 - 1 dag na de val van het kabinet en bij het kijken en luisteren naar de politieke spijtbetuigingen- popt het woord "authenticiteit" in me op. Ik weet niet óf jij ook iets hebt met dat woord? Maar voor mij zit daar een gevoel bij. Ik vind het een hele mooie "kwalificatie".
Maar hoe zit het met het fenomeen authenticiteit? Is het iets waarmee je wordt geboren? "Blanco" en "authentiek" op de wereld gezet? De ene met een adellijke historie én een eigen familiewapen, de ander wat meer anoniem? En raken we het blanco zijn beetje bij beetje kwijt door de butsen en blauwe plekken die we onderweg oplopen?
Ik ben niet altijd gelukkig met mijn hooggevoeligheid, maar het heeft zeker fijne kanten. Intuïtief situaties en mensen kunnen invoelen is er daar één van. En dat ervaar ik vandaag on-the-spot. Ik hoor Wiebes zijn vertrek verklaren. Aandachtig kijk en luister ik: Wiebes de woorden "mooi" en "verstandig" formulerend. Als de pers - bij het verlaten van de ruimte - een laatste vraag stelt, weifelt hij heel even, staat stil en spreekt dan uit het hart. Beng! Ik krijg gelijk kippenvel! Zo "ken" ik Wiebes niet. Ik voel de oprechtheid en authenticiteit van de woorden die hij spreekt.
Even een zijpaadje: ik heb dat ook als ik kijk naar The Voice. Op de één of andere manier boeit me dat. Eerst de (soms wat hysterische) introducties en dan gaat de kandidaat zingen. Als het écht binnenkomt, authentiek voelt, staan mijn haren rechtovereind. En dat heb ik maar af en toe. Dat is ook zo bij gesprekken met mensen, het kijken naar een kunstwerk of een muziekstuk. Is dat dan een teken van authenticiteit? Kippenvel? En kun je ook "soms" authentiek zijn? Of is het een intrinsiek iets dat wellicht aan een kleine groep is voorbehouden? Mooi materie om over na te denken.
Het Schotse familiewapen dat ik jaren geleden in opdracht mozaïek, past hier precies bij. De opdrachtgever ken ik via mijn werk bij KLM. Een rustige, warme, intelligente man van Schotse komaf die zich doordacht laat horen als dat nodig is en zwijgt als er niets valt toe te voegen, niet oordeelt. Deze man voelt bij mij als ultiem authentiek. Is hij hiermee geboren? En nóg eens van Schotse adel mét prachtig eigen familiewapen! Best wel een beetje jaloers op....
Herken je dit? Of juist niet? Wat heb jíj met authenticiteit?
Maar hoe zit het met het fenomeen authenticiteit? Is het iets waarmee je wordt geboren? "Blanco" en "authentiek" op de wereld gezet? De ene met een adellijke historie én een eigen familiewapen, de ander wat meer anoniem? En raken we het blanco zijn beetje bij beetje kwijt door de butsen en blauwe plekken die we onderweg oplopen?
Ik ben niet altijd gelukkig met mijn hooggevoeligheid, maar het heeft zeker fijne kanten. Intuïtief situaties en mensen kunnen invoelen is er daar één van. En dat ervaar ik vandaag on-the-spot. Ik hoor Wiebes zijn vertrek verklaren. Aandachtig kijk en luister ik: Wiebes de woorden "mooi" en "verstandig" formulerend. Als de pers - bij het verlaten van de ruimte - een laatste vraag stelt, weifelt hij heel even, staat stil en spreekt dan uit het hart. Beng! Ik krijg gelijk kippenvel! Zo "ken" ik Wiebes niet. Ik voel de oprechtheid en authenticiteit van de woorden die hij spreekt.
Even een zijpaadje: ik heb dat ook als ik kijk naar The Voice. Op de één of andere manier boeit me dat. Eerst de (soms wat hysterische) introducties en dan gaat de kandidaat zingen. Als het écht binnenkomt, authentiek voelt, staan mijn haren rechtovereind. En dat heb ik maar af en toe. Dat is ook zo bij gesprekken met mensen, het kijken naar een kunstwerk of een muziekstuk. Is dat dan een teken van authenticiteit? Kippenvel? En kun je ook "soms" authentiek zijn? Of is het een intrinsiek iets dat wellicht aan een kleine groep is voorbehouden? Mooi materie om over na te denken.
Het Schotse familiewapen dat ik jaren geleden in opdracht mozaïek, past hier precies bij. De opdrachtgever ken ik via mijn werk bij KLM. Een rustige, warme, intelligente man van Schotse komaf die zich doordacht laat horen als dat nodig is en zwijgt als er niets valt toe te voegen, niet oordeelt. Deze man voelt bij mij als ultiem authentiek. Is hij hiermee geboren? En nóg eens van Schotse adel mét prachtig eigen familiewapen! Best wel een beetje jaloers op....
Herken je dit? Of juist niet? Wat heb jíj met authenticiteit?